Jan Terlouw
Het is dinsdagavond 7 november 2017 als Jan Terlouw en zijn dochter Sanne het podium van de Philarmonie in Haarlem betreden. Sanne begint de avond met een anekdote over hun jeugd: “We waren vroeger met z’n vieren en iedere avond vertelde onze vader een verhaal. Ook de opvoeding ging vaak via verhalen, want als één van ons bijvoorbeeld had gelogen, dan vertelde hij een verhaal over liegen.” Vervolgens geeft Sanne Terlouw haar vader het woord, waarin Jan Terlouw de zaal meeneemt in zijn jeugd, de reden waarom hij graag verhalen vertelde en hoe zoiets gaat: “Ik begin gewoon te vertellen en dan heb je al snel aandacht van kinderen. Ze luisteren vanzelf en als je dat nog wat aanwakkert zie je meteen die oogjes opgloeien. De loop van het verhaal wordt dan bepaald door de interactie, want zo’n verhaal maak je samen.”
Schrijven
Ook vertelt Jan Terlouw hoe hij aan het schrijven is geslagen, ondanks zijn natuurlijke afkeer voor schrijven: “Ik ben linkshandig, maar werd op school gedwongen om met rechts te schrijven. Dat is de reden waarom ik het nog steeds niet graag doe.” Maar gelukkig was het zijn vrouw die, na enig aandringen, Jan Terlouw zover kreeg om al die prachtige verhalen op papier te zetten. We horen hoe zijn eerste bundels verschijnen, maar ook hoe het boek over De Koning van Katoren door de ene uitgever werd afgekeurd, maar gelukkig door een ander wel werd opgepikt.
Politiek
Terlouw vertelt ook hoe hij in de politiek is verzeild: “Ik kon niks, maar gelukkig zijn er twee beroepen waar je geen diploma voor nodig hebt: schrijver en politicus.” Hij geeft ons een inkijkje in zijn politieke carrière, die soms van toeval aan elkaar hing; “Ik stond zesde op de lijst en we kregen precies zes zetels, dat had heel anders kunnen lopen.” En hij legt uit hoe hij, dankzij de politiek, via het schrijven bij de wetenschap uitkwam: “Het speelde rond de beslissing over het sluiten van de Oosterschelde, waarover ik een boek schreef omdat de waarheid me hiertoe dwong. Want waarom moest die Oosterschelde dicht, terwijl de Westerschelde en Nieuwe Waterweg wél open konden blijven?”
Klimaat
Het laatste deel van het betoog van Terlouw gaat over het klimaat, waarin we leren dat bepaalde zaken volledig mis dreigen te gaan: “We zijn de natuur aan ‘t uitbuiten en verwoesten, soms voor onze eigen voedselvoorziening, soms voor andere redenen.”
Vragen
Na de pauze is het tijd voor de vragen uit de zaal, het politieke gevoel van Jan Terlouw komt – uiteraard – ter sprake: “Ik ben qua gevoel hetzelfde gebleven, maar de maatschappij is verrechtst, dus ben ik voor het gevoel naar links geschoven.” En ook komt het klimaat weer ter sprake: “We moeten investeren in Afrika, hoe we dat kunnen doen? Door zonne-energie bij ze te kopen en ze te helpen dit ten gelde te maken.”
“Het kan heel goed allemaal, maar we moeten het alleen willen. Toen de Amerikaanse president in 1941 het volk toesprak, nadat Pearl Harbour was aangevallen, stond iedereen achter zijn besluit. Toen Obama een oproep deed over het klimaat was de drang er niet. Dát moet anders.”
